Lamentatio I: Moeder |
TEKST |
vrijdag 28 augustus 2009 om 17:57 uur. | Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 3604 maal bekeken.
Voor de laatste moeders van Doel Moeder. Gelaten zingt mijn wit gemis zijn zilte zang Jij bent niet langer woord, slechts nagelaten Jij, mijn warme haard waarin ik woonde, Moeder, mijn lijf neigt naar pijn. Mijn twijfel
Moeder, hoe afgelost lig je daar,
als een pillendoosje geronnen bloed.
over onze bleke polderaarde.
klank, strak en steels onder kluiten open vragen.
waaruit ik werd onthuisd. Ik ontwortel.
loopt glansloos. Ik wankel op je blinkende
klinkers, die ik niet mag en nooit meer kan schrijven.