Voor een vader. Een cyclus in drie bewegingen I-III |
TEKST  
|
dinsdag 10 september 2019 om 23:17 uur. | Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 2312 maal bekeken.
Voor een vader in drie bewegingen No escucho mas la presencia de sus passos, vigilando la herida de los versos escritos. Ik beluister niet langer de aanwezigheid van je passen die de wonde van geschreven verzen bewaakt. Maneras de estar solo Eloy Sanchez - Rossilo I Preludio Nu je blauw nog steeds in ogen blikt, wimpers schroeit, mank ik in ons rillende begin, eens in een leven begonnen, in een lichtgat aan een maagdelijke hemel. Het ukje dat ik werd, in vichyblauw geruit op je arm, loslippig op de trap. Waar ging het heen en al die zomers zonder leugen? Waar zal het blijven? Furioso Onder elk nagelrandje van mijn vingers zindert mijn bekommernis. Het stamelt in de engte van mijn taal een droeve doedel die mij geselt. Die striemende strepen die ik teken moet ik strelen, die ijzige leegte nooit vergeten. Dat afscheid, dat schots zo scheefgetrokken woord zal ons als gezel herkennen. Het laatste praatje dat dan slaat, spreekt vanzelfsprekend wat ik slaak. Temeroso Altijd, altijd bijt het einde prematuur, een schroeiend vuur door klank niet langer aangetast. Talloze wijzen van dit zwijgen vergiet ik op je wankel beeld. Keer op keer met mijn adem. Keer op keer blaas ik je aan. Jij, mijn praatpaal tussen droom en bitterzoet. Stapvoets moet ik verder, verankerd in een vijzel van angst waarin ik moker, schuifel, waak. Ja, ik waak. Ik blijf je schildwacht en zo onzeker als een doorligwonde die mijn letters ondertoont, als water door mijn vingers loopt, aan mijn oever vreet en nog steeds niet weet wanneer en hoe dicht het raam zal waaien.
