Sui generis |
TEKST |
zaterdag 6 juli 2013 om 10:01 uur. | Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 3643 maal bekeken.
Sui generis O tristezza della mia lirica In deze ruimte roert geen spatje ruis. Parlando met mezelf ten voeten uit Foto Hartmut De Maertelaere
Weemoed blijft mijn wankel huis, de
blauwe tuin waar ik da capo blijf verjaren,
een land met wak gemoed dat mij
aandeed, leeft en aan verleden kleeft.
Teder en zwart-wit, stommer dan de
stilste dagen slaat zijn zachte blik mij
gade, dat wat ik wanhopig dicht.