Apocalyps te Doel

TEKST

maandag 2 augustus 2010 om 11:44 uur. | Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 2452 maal bekeken.

Apocalyps te Doel,

(Op barokke wijze)

Laatst nog, zo lijfelijk en nat ‘Ten afscheid’ geroepen,
met open gespatte vuist de tafel gespleten, een wenteling
in een zee zonder adem, te water gelaten.

Laatst nog de vochtige velden bezocht, broedplaatsen
vol insecten, zwermen kwetsende prikkeldraad rond een
ingesleten opera waarin alles zing- zang- zoemend stierf.

Laatst nog het onheilspel van vroomheid, de kille wetten
in slaapzalen zo genadeloos gekomen op saaie dagen,
het hooglied aan gekneusde hemelen, blauw betegeld.

Laatst nog in Kunstloosland de woestijnen met horrelvoet
en verminkte hand. Aan het blikkerige licht gewend, tot
minder dan een schaduw uitgehakt, met ijs in het haar,
het hoofd in de nek, een bajonet, het gevest in de borst gedreven.

Laatst nog de condensdamp van adem rond een gapende mond
in duistere spleten. Buiten de sneeuw als ijskoude witte suiker
op bevroren aarde en brokkelige ledematen, het gedreun
van een celdeur in een glinsterende winter.

O gebieders van oorlogsweelde in de stank van een ingewand
met als stuitend bewijs de ijsbloemen aan de binnenkant,
het smeltwater van stuifsneeuw op de lippen.