Einde loopbaan van witmauve tulpen

TEKST

maandag 16 februari 2009 om 12:17 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 3007 maal bekeken.

Hij is dichter, bij en nader
Hij die niet ademt maar hem beneemt

en dan ziet dat hij zonder raakt, op sterk water
een zin braakt, lijnrecht zijn hoofd kwakt, zijn puin vaagt,
verder gaat

met een dorst die nooit overgaat
maar blijft laaien

aan dat is aardig wat gelegen, vooral vergeven
van verleden, met uitgestoken hand
naar dovend licht.

 

Opmerkingen:

Dit gedicht werd opgenomen in de verzamelbundel van de Concept poëzieprijs met als thema ’ Licht in alle staten’