Een lezeres na lezing van 'Verdwaalpalen'

TEKST

dinsdag 14 februari 2017 om 15:16 uur.    |    Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 2839 maal bekeken.

Beste Frank,

Verdwaalpalen is zo mooi dat ik geen woorden vind om het te beschrijven en de traantjes zijn niet achterwege gebleven.  Het zal zeker nog regelmatig herlezen worden.

Toen ik 14 jaar was, Frank, stond ik met een vriend van mijn moeder, mijn moeder was toen 34 jaar, aan het voeteneinde van haar bed in het Stuivenbergziekenhuis.  Mijn moeder lag in coma na een hersenbloeding maar men werd me gezegd dat zij aan een zware griep leed.  De plaats waar het bed stond was een gedeelte van een zaal dat met een donkere gordijn was afgesloten van de rest.  Het was er heel stil en enkel het repeterende geluid van het beademingstoestel was hoorbaar.  Een verpleegster riep naar een andere verpleegster dat dit toestel morgen beschikbaar zou zijn, waarop de verpleegster naast mij me bekeek met een zenuwachtige en geschrokken blik.  Voor mij was dit goed nieuws want als het toestel vrijkwam dan was mijn moeder morgen genezen.  Ik ben na zo’n 10 minuten vertrokken met de vriend naar het huis van mijn grootouders, ik had mijn moeder zelfs niet kunnen zien, ik zag enkel haar donkere haar in de verte.  Mijn moeder zat dat jaar in een echtscheidingsprocedure om eindelijk na 14 jaar een punt te zetten achter een huwelijksleven met een zeer gewelddadige echtgenoot, mijn vader, die altijd een hekel had gehad aan zijn vrouw, aan mij, zijn enig kind en het gezinsleven.  De vriend had ze toen in huis genomen omdat mijn vader ons dag en nacht lastig viel.  Had ik toen geweten dat dit bezoek in het ziekenhuis het laatste zou zijn dan had ik niet aan het voeteneinde blijven staan naast die man maar dan had ik volwaardig afscheid kunnen nemen en dat afscheid heeft die vriend mij ontnomen.  De volgende dag werden de toestellen uitgeschakeld en mijn moeder, drie maand zwanger van het broertje of het zustertje dat ik altijd wou hebben en verwekt door de vriend, overleed.

 Ik heb lang getwijfeld of ik dit zou schrijven en doorsturen maar door jouw boek kwam die episode in mijn leven helemaal terug naar boven en iets zei me dat ik het moest schrijven.  De natuur blaast altijd mijn zorgen weg dus ik ga nu even een uitgebreide wandeling maken in het park.  Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt dat ik zo’n verhaal op een zondag naar je stuur maar na het lezen van het mooie ’Verdwaalpalen’ had ik er nood aan om mijn verhaal te delen.  Met dank voor het lezen en beste groeten, F.

Frank De Vos, Verdwaalpalen, 48 blz. ISBN 978-94-92339-12-6 16€ + 2€ Port