Heibel tot in den treure (slot)

TEKST

vrijdag 25 januari 2013 om 11:24 uur.    |    Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 1525 maal bekeken.

Wat voorafging: http://mededelingen.over-blog.com/article-frank-de-vos-heibel-tot-in-den-treure-114200677.html

De repliek: http://mededelingen.over-blog.com/article-frans-depeuter-een-rolletje-scottex-voor-frank-de-vos-114683467.html

Heibel tot in den treure (slot)

Maar liefst acht bladzijden volzinnen worden mij toebedeeld. Opnieuw ben ik zeer vereerd dat er aan mijnen lustige nederigheid aandacht wordt besteed.
Voorwaar, mijn stilaan legendarisch snor krult voortaan niet alleen van de wax waarmee ik elke morgen mijn flou artistique insmeer. Alleen de zes rollen Scottex (16.78€) zijn ondermaats en dus ver onder de gordel. Ik gebruik namelijk drie-lagig toiletpapier van Aldi.

Ach, polemieken dienen om het eigen groot gelijk groter te maken. Niettemin…
"Wie niet met Mij is, is tegen Mij" (Mt.12, 30, Lk.11, 23) of “You’re either with us, or against us". Frans De Peuter kent zoals George Bush met zijn “coalition of the willing” de geopenbaarde klassiekers.
Primo: de Nestorprijs vind ik een schitterend initiatief. Ik trek er geen woord van terug. Ik blijf dus enthousiast over deze prijs. Maar wat dit nu in dit geHeibel komt doen is me een raadsel. Ik blijf dus volmondig vereerd voor de geboden gelegenheid voor mijn vriend Herman Elegast in 2011. Mijn bedenkingen en bezorgdheid over het voortbestaan van deze prijs, heb ik toen geformuleerd. Het doet hier echter niet ter zake.
Secundo: Frans De Peuter slaagt er niet in om een onderscheid te maken tussen man en pen. In alle bescheidenheid en met vallen en opstaan, tracht ik dit wel te doen. Zo bewonder ik de pen van Louis-Ferdinand Céline; als mens een afschuwelijk antisemitisch gedrocht. Zo bewonder ik evenzeer de bijzondere en grootse stijl van een bekende hedendaagse auteur, eveneens een beslagen grafredenaar van literaire monumenten die het niet kon laten om de onfrisse aftakeling van Gerard Reve te schilderen. Een even onfrisse profileringdrang, Heibel waardig? Eveneens bewonder ik het snedige talent van Jef Geeraerts die meer schreef dan alleen maar zijn controversiële Congo-cyclus ( Tien brieven over liefde en dood, Dood in Bourgondië enz). Bij de mens Geeraerts of beter wie hij in zijn Congo-tijd was, kun je alleen maar een walgend vraagteken plaatsen. Ook bij Van den Broeck geldt " Il n’y a d’homme plus complet.... qui a changé vingt fois la forme de sa pensée et de sa vie. “ Alphonse Lamartine. Wie hij als mens is, of was zal me worst wezen. Ik kan nog doorgaan over een gevierde dichter die op prepensioen kon gaan voor het woord werd uitgevonden. Ik hoop dat ik hiermee niet alleen Frans De Peuter “tackle”…
Tertio: Zo komen we bij het letterenbeleid waar ik alleen maar kan vaststellen dat het lettergeknetter in dit armlastig lastig land kreunt van afgunst, nijd, en kliekvorming. (Voor dit laatste is Facebook overigens een wonder instrument om dit te volgen) Dit geldt voor Heibel, voor de opmerkelijke maatschappelijke invalshoek van de Arkprijs enzovoort, etc. Zoals bij Heibel wordt het vrije woord er nu ook weer niet zo vrij ingekleurd. Het moet ‘passen” En eerlijk toegegeven, de oneerlijke sneer naar mijn dierbare vriend Peter Holvoet-Hansen deed mijn pen steigeren.
Om het bloedende leed van al die frustratie en magerzucht naar erkenning te stelpen, stel ik voor dat het Vlaams Fonds der Letteren jaarlijks het Antwerps sportpaleis afhuurt om er tijdens een gigantisch mediaspektakel iedereen die maar iets met literatuur te maken heeft, in het midden van deze wielerpiste te laten plaats nemen om ze vervolgens van egovervullend applaus te voorzien. Ik raad hierbij zelfs een applausmeter aan zodat iedere deelnemer een gelijk aantal decibels krijgt toegemeten.
Tot slot. "Etant farouchement attaché à ma liberté de pensée et de création, je ne veux rien recevoir, ni du pouvoir actuel ni d’aucun autre pouvoir politique, quel qu’il soit. C’est donc avec la plus grande fermeté que je refuse cette médaille", Jacques Tardi, Frans striptekenaar die La Legion d’honneur weigerde. Mijn bewondering voor zulke mensen is mateloos.

Zoals Guido Lauwaert drijf ik even gelukkig in mijn eigen bootje. Wannes Van De Velde omschreef dit nog sierlijker: “Het is een goed teken dat je aan de kant van de weg zit. Blijf weg van de middenberm: je kunt er alleen je poten verbranden.”
Dus zal mijne illustere onbekendheid er in het sportpaleis zeker niet aanwezig zijn.
Tot zover deze Heibel-lezing. Amen
Frank De Vos, de tackelende