Ik beken ootmoedig

TEKST

zondag 12 juni 2011 om 07:31 uur.    |    Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 1288 maal bekeken.

Ik beken ootmoedig.

“It is not nor it cannot come to good:
But break, my heart; for I must hold my tongue.”
(William Shakespeare – Hamlet Act I, Scene II, 158-159)

Ik ben verslaafd en wel aan Facebook. Even ben ik echter geen Hamlet met de tong binnensmonds want ik beken nederig deze afwijking. Ik kan het niet laten om mij verschillende malen per dag aan de krullende tenen van dit cybergebeuren te werpen. Ik ben niet alleen verslaafd aan muziek maar eveneens aan nieuws. En wat is er heerlijker dan gratis zoals via FB op de links naar kranten of tijdschriften de vele evangelies te kunnen lezen.

Met hun weekendeditie tonen onze kranten veel interesse in het hout van het woud. Het zijn haast Mennonieten - niet te verwarren met Bennonieten of volgelingen van Benno Barnard - die in de naam van de schepper van het heelal het regenwoud in Paraguay naar de knoppen helpen. Door alles plat te branden -het aloude slash en burry- wordt er plaats gemaakt voor landbouw en veeteelt. De uitroeiing van Indiaanse stammen is de collateral damage van dit hemelse beschavingswerk.

Teneinde mijn ecologische voetafdruk tot politiek correcte proporties te herleiden, heb ik mijn abonnement op mijn kwaliteitskranten opgezegd. Ik dank je van harte FB.
Sinds half september 2010 ben ik jawel een onwelvoeglijke papierloze.

Facebook heeft iets weg van Speakers Corner, een vrijhaven voor het vrije woord aan de noordkant van Hyde Park in London. De zeepkist waarop men traditioneel zijn mening pleegt te verkondigen is op dit web vervangen door een computerklavier. Zo is iedereen veilig ver weg van iedereen. Strak iemand in de ogen kijken hoeft dus niet.

Voor de enen is pro of contra Vlaanderen en al wat met de politieke actualiteit samen hangt een gulzig bereden stokpaardje. Je leest er over het tricolore verdriet van België, een land aan infuus en beademingstoestel. In ons fabelrijk van koningen, prinsjes en prinsessen zijn deze goede elfen en feeën stilaan een knelpuntberoep. Voor anderen is de Islam dan weer een uitermate smakelijke kippenbout waarin men zijn gebit zet en het glimmende vet mededogenloos langs baard en kin laat lopen.
Er zijn er zelfs die met een schuilnaam tegen alles en iedereen te keer gaan.
Dit type ‘Facebookvrienden’ scoort waarschijnlijk vele punten. Maar ik kan deze met vergrootglas en de beste wil van de wereld niet vinden.
Wat te denken van volgende reactie. Ik was toen nog DorpsDichterDoel. Met een verheven taal vol gebreken – sommige zinnen of woorden missen hun ledematen- houden ze daarbij gretig hun boerka aan. Ik citeer:

omdat ik wist dat ik hrrie heb hebben met het soort debiele activisten dat je onder juw Fb kunt verwachten. Het soort stalinisten die er met een hoop luegens (waarvoor ze het gerecht op hun dak hebben gekregen btw) voor hebben gezorgd dat ik hier onder een pseudo moet optreden.
….
Doel heeft me trouwens nooit geïnteresseerd. Ik leef in de 21ste eeuw, niet in de duistere middeleeuwen van pretentieuze pseudojournalisten en pseudokunstenaars die aflaten willen verkopen aan mensen die amper rondkomen terwijl ze zelf driedubbel zoveel in het zwart verdienen.
Ik ben in tijd meer waard dan deze te verliezen aan gevechten tegen stalinistische zonnepanelen.
Het ga je goed.

Niettemin krult mijn neus nog steeds nu ik als een Stalinistisch zonnepaneel door het leven kan gaan. Nog steeds ben ik dankbaar voor het goede dat goed zou kunnen gaan. Van die driedubbele zwarte welvaart kan ik alleen maar dromen. Niettemin heb ik medelijden. Wat een drama om als een pseudo te moeten leven. Maar misschien heeft hij wel zijn boerka vergeten om te draaien, kan hij niets zien en is zijn achterhoofd door de zon geruit. Wie weet?Kan iemand deze mens helpen?

Deze week was Vic Van Aelst aan de beurt wegens de scherpe taal van deze steradvocaat. Naar aanleiding op zijn uitlatingen aan het adres van onze Franstaligen door dit kersverse Nva- lid werd volgende foto gepost.

Ik heb met beide afgebeelde heren geen affiniteit. Dit voor de goede orde. Toen ik in een reactie aan deze spindoctor melde dat ik zat te wachten op nog meer van zulke parallellen zoals een foto van hem en Joseph Goebbels, een notoire communicatiespecialist uit het Derde Rijk, werd ik meteen in een pashokje gewalst. Als boodschap kreeg ik mee dat mocht dit land ooit splitsen hij nu wist aan welke kant de separatisten de humor wilde laten. Dus waren dergelijke vergelijkingen toch niet als humor bedoeld. Dit stelde me zwaar teleur. En ik die al op mijn billen zat te kletsen van het lachen. Zijn reactie stopte me een zakdoek voor mijn mond en ogen.

O Facebook, mijn vaderland met manke vergelijkingen zonder argumenten en zinledige slogans. Wij waren een, nous étions un. Waarom toch? Waar ga je heen?
Ik wilde nog iets zeggen over het Alzheimergehalte van de Slag der Gulden Aardappelen deze week maar dat ben ik ondertussen vergeten.

Frank De Vos