Living within the truth, Chaput.

TEKST

vrijdag 17 september 2010 om 09:51 uur.    |    Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 1706 maal bekeken.

Verscheen reeds bij de rubriek’Nieuws’ en werd meer dan 900 maal gelezen.

Deze week heb ik met ontzetting een toespraak van Charles Chaput, aartsbisschop van Denver, Colorado gelezen. Prof. Dr. Mathias Storme had dit op Facebook in een link bij zijn profiel geplaatst. Voorwaar een elegie, die werd bewaterd met de krokodillentranen van leugens. Over volgers van geopenbaarde waarheden gesproken. Voorwaar een blikopener.
Ik lees hier dat mensen niet vrij kunnen zijn zonder geloof. Hij betreurt, in tegenstelling tot de VS, de verregaande secularisering in Europa waar hij de machinaties ontwaart van een door de staat ondersteund atheïsme. Een seculiere maatschappij is voor hem dus hetzelfde als een atheïstische maatschappij. Dit is regelrecht bedrog dat te vergelijken is met het Israëlisch -Palestijns conflict waarbij kritiek op Israël steevast als antisemitisme wordt bestempeld of islam-kritiek als islamofie wordt omschreven en met racisme wordt geencodeert.
Hij gaat helemaal uit de bocht wanneer hij zegt: ‘The Enlightenment-derived worldview that gave rise to the great murder ideologies of the last century remains very much alive.’
Waarschijnlijk heeft hij ‘Hitlers gewillige beulen‘ van Daniël Goldhagen niet gelezen of niet willen lezen. Of hoe het Duitse volk decennialang was voorbereid door de predikers van hun geloof, zodat zij hun medemens niet meer zagen als een mens maar als een te verdelgen luis. In deze ene enkele zin toont hij zich een negationist. Hij miskent hier de geschiedenis van de vervolging van Joden door de eeuwen heen. De grote protestant Luther was een eminente antisemiet. We kennen de middeleeuwse getto’s in steden, de pogroms tot in de 20ste eeuw in het Orthodoxe Rusland en het Katholieke Polen. We kennen de verdrijving van Moslims en Joden uit Spanje enz. Zelfs een deïstisch, ‘verlichte’ Voltaire ontsnapte niet aan het antisemitisme. De voorbeelden zijn legio. Ik noem zoiets intellectueel oneerlijk, kwaadaardig zelfs en dat voor iemand die oproept om te leven ‘within the truth’. Welke waarheid vraag ik me af? Die van zijn dogma’s?. In elk dogmatisch denken is waarheid altijd ondergeschikt zoniet het eerste slachtoffer.Zijn ganse betoog is opgebouwd vanuit één dogma nl: ‘Extra Ecclesiam nulla salus’. Alle oecumene ten spijt is dit tot op de dag van vandaag nooit herroepen. Al wat buiten de kerk leeft is te verwerpen: Joden, homo’s, andersdenkenden en vrijzinnigen. Wie en wat bereidde dan de geesten op de grote, moorddadige ideologieën voor?
Hij stelt dat we evolueren naar een ‘inhuman humanism’ Jawel, u leest dit goed. Of hoe hij de semantiek ondergraaft door het onmenselijke aan het humanisme te koppelen. De kerk moet lessen trekken uit zijn geschiedenis en meer bepaald de geschiedenis van de kerk onder totalitaire regimes. De ondertoon is dus dat een seculiere maatschappij totalitair is. Hij maakt een onderscheid tussen ‘freedom of worship’, voor hem een gadget in de persoonlijke levenssfeer, en ‘freedom of religion’. Onder dit laatste verstaat hij dat geloof altijd bij de opbouw van een maatschappij moet worden betrokken. Hij vernoemt zelfs ’Operatie kelk’. Voor hem was dit een aanval op de Katholieke kerk door het Belgische gerecht, te vergelijken met Nazi-en Sovjetmethoden. Hij noemt dit ‘These events suggest an emerging, systematic discrimination against the Church that now seems inevitable’ . Over het waarom nl. het kindermisbruik of simpel gesteld het criminele gedrag van een hoge vertegenwoordiger van zijn kerk, lees je geen gezegend waarheidswoord. Waarschijnlijk is dit een pastorale benadering. Il faut le faire, nietwaar.
Een opmerkelijke passage is de volgende:
‘Today’s secularizers have learned from the past. They are more adroit in their bigotry; more elegant in their public relations; more intelligent in their work to exclude the Church and individual believers from influencing the moral life of society. Over the next several decades, Christianity will become a faith that can speak in the public square less and less freely. A society where faith is prevented from vigorous public expression is a society that has fashioned the state into an idol. And when the state becomes an idol, men and women become the sacrificial offering’
Bigotry? Dweepzucht? Kwezelarij? Natuurlijk:‘ Extra Ecclesiam nulla salus’ Natuurlijk is het relativisme, nuance een‘evil’. Natuurlijk zijn voorstanders van een seculiere samenleving volgens hem geraffineerde misleiders. Natuurlijk wordt dan pluralisme volgens hem misbruikt om christenen te marginaliseren. Want pluralisme kent nu eenmaal niets of niemand een exclusief privilege toe. Natuurlijk wordt dit dan ‘new barbarism’ genoemd. Natuurlijk is het niet toekennen van voorrechten, voor hem marginaliseren. Hij neemt zelfs ‘collaboratie’ in de mond.
Ten behoeve van zijn stelling over abortus, zijn goed recht overigens, zou ik hem graag de mening van zijn kerkvader Augustinus willen meegeven. Die stelde dat men niet van een leven kan spreken wanneer Gods adem nog niet over dit leven heeft geblazen. Hij stelde dit zelfs specifiek in tijd zoals het in onze huidige wetgeving is opgenomen.
In drie onderstaande citaten spreken de woorden voor zich, spreekt een vertegenwoordiger van een machtsinstituut, een rabiate tegenstander van een pluralistische, seculiere samenleving. Zo is het onthutsend te lezen dat secularisatie het christendom zou weg schroeien uit ons cultureel geheugen. Dit is beledigende taal voor weldenkendheid. Dit toont een totaal gebrek aan intellectuele eerlijkheid. Dit is de ontluistering van een populist.
‘My first point is this: Ideas have consequences. And bad ideas have bad consequences. Today we are living in a world that is under the sway of some very destructive ideas, the worst being that men and women can live as if God does not matter and as if the Son of God never walked this earth. As a result of these bad ideas, the Church’s freedom to exercise her mission is under attack. We need to understand why that is, and we need to do something about it.
My second point is simply this: We can no longer afford to treat the debate over secularization -- which really means cauterizing Christianity out of our cultural memory -- as if it’s a problem for Church professionals. The emergence of a “new Europe” and a “next America” rooted in something other than the real facts of our Christian-shaped history will have damaging consequences for every serious believer.
That brings me to my third and final point today: We live in a time when the Church is called to be a believing community of resistance. We need to call things by their true names. We need to fight the evils we see. And most importantly, we must not delude ourselves into thinking that by going along with the voices of secularism and de-Christianization we can somehow mitigate or change things. Only the Truth can set men free. We need to be apostles of Jesus Christ and the Truth he incarnates.
De woorden van de laatste alinea van zijn toespraak, die ik hier niet citeer, zou ik dolgraag onder de neus van Vangheluwe en Danneels willen duwen.
Want hoe, onder welke omstandigheden en met welke argumenten ook, elk instituut is door zijn dogma’s van kritiek vrijgesteld. Het eigent zich dit exclusieve voorrecht toe. Hierdoor verwerpt het de seculiere, pluralistische samenleving want het strookt niet met zijn dogmatische Grote Gelijk. Wordt het op de vraagbank van de kritiek gelegd dan ben je kwaadaardig, beledigend. Dit kan je in de woorden van een Aartsbisschop lezen, in synagogen en moskees horen klinken. Woorden van ‘gelovige’ instituten verdienen te allen tijde respect, mogen nooit worden onderzocht.
‘Extra Ecclesiam nulla salus’.In het gezelschap van deze hybris draag je best een kogelvrij vest. Zeg mij waarom ik respect en eerbied ben verschuldigd aan dit ideeëngoed?
Laat mij dus maar buiten een kerk staan, buiten elk geloof, welk dan ook. Want daarbinnen is het leven in de waarheid, een leven in een geopenbaarde leugen gebleken. Daarbuiten wil ik staan als een religieus mens, vrij en in mijn verwondering het re-ligiare beleven, verbindingen zoeken. Verbindingen die ik hoop te zien in het licht op de kandelabers van een sterrenhemel, een bedauwd spinnenweb, strak op een herfstblad bedauwd door nevel, wegspringende konijnen uit een berm in het eerste ochtendlicht uit het oosten. Laat mij daar in het delirium van een haha erlebnis. Laat mij daar buiten maar dwalen, jawel en ook in sacrale ruimtes van tempels en kathedralen. Laat mij daar buiten maar dwalen in de ontroering over mijn kleine, maar grote medemens; een oud, devoot vrouwtje in het zwart gekleed, dat op haar knieën biddend door de basiliek van Candelaria in Tenerife kruipt om weet ik wat af te smeken, de macho van een getatoeëerde zeebonk die met zijn handen het traliewerk omknelt terwijl hij zijn verdriet tegen zijn zwarte Madonna uitschreeuwt, het Joodse kind dat afgelopen zondag naast een kolos van een voorzanger, met zijn ontroerende stem zijn Jaweh aanriep, de dichter die gelovige gedichten schrijft. Dit kan en gebeurt dagelijks in die vermaledijde pluralistische ruimte. Secularisatie en pluralisme waarborgen dit. Zelfs Chaput kan er zijn woorden preken. Het tegengestelde is de terugkeer naar het obscurantisme van de middeleeuwen met de lucifers voor de brandstapels in de hand.
Laat mij maar buiten staan tussen de mens, met de mens, ook de gelovige mens, ver weg van de lichtbak van het mensloze in deze instituten
‘Ik ben niet gelovig, God zij dank’ Oriana Fallaci, ‘La rabbia e l’orgoglio’
Houden zo.
Frank De Vos.
***************************************************************************
Living within the truth: Religious liberty and Catholic mission in the new order of the World.
De integrale tekst van Chaput kunt u vindenop: http://www.archden.org/index.cfm/ID/4396
***************************************************************************