Dezelfde herfst

TEKST

woensdag 30 april 2008 om 10:50 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 2500 maal bekeken.

Canal du midi, Languedoc

Met opgetrokken knieën, ons
dolend kompas voor kleine tenen
er is geen tafelpoot om tegen te stoten
niets is zachter om ons en brood te breken
zo is gras geschikt. Niets valt omver

de zurige zomer, die kwam en liep
over onze hoofden, met natte gaten
we meierden over de verlepte lente
we stonden te praten, gescheiden
van gemeenplaatsen, van tafel en bed,

Er is geen haar, geen huid in ons vel
dat denkt aan herschrijven.
We dampen zonneklaar in een verliefd
cliché, in de breedte van het landschap
is alles, is alles licht, allicht al volgend jaar